Maciej GRZESIAK, Grzegorz WÓJCIK, Paweł MERGO
Pracownia Technologii Światłowodów, Instytut Nauk Chemicznych, Wydział Chemii,
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, Pl. Skłodowskiej 3, 20-031 Lublin
Szkło krzemionkowe jest podstawowym materiałem, z którego wytwarzane są światłowody. Właściwości optyczne szkła krzemionkowego możemy modyfikować poprzez odpowiednie domieszkowanie i/lub poprzez kombinację różnych domieszek. W technologii światłowodów do podwyższenia współczynnika załamania szkła krzemionkowego zazwyczaj wykorzystuje się domieszkowanie germanem a do obniżenia współczynnika załamania fluor (F) lub tlenek boru (B2O3) [1,2]. Obie domieszki różnią się technologią wprowadzania ich do szkła ze względu na ich odmienny charakter reakcji chemicznych.
Zastosowanie warstwy szkła domieszkowanej fluorem lub tlenkiem boru w postaci pierścienia otaczającego domieszkowany germanem rdzeń umożliwia zmianę właściwości propagacyjnych projektowanego światłowodu np. dyspersji chromatycznej, dwójłomności.
W pracy przedstawiono technologię światłowodów o płaskiej charakterystyce dyspersyjnej w zakresie bliskiej podczerwieni. Uzyskano ją dzięki odpowiedniej kombinacji poziomu domieszkowania i wymiarów rdzenia oraz poziomu domieszkowania i grubości warstwy o obniżonym współczynniku załamania otaczającej rdzeń. Pomiary właściwości optycznych porównano z obliczeniami teoretycznymi wykonanymi przy użyciu oprogramowania COMSOL Multiphysics.